De eerste dag van je leven hebben we het echt even rustig aan gedaan en met de eerste dag bedoel ik dan natuurlijk de woensdags. Echt even rustig genoten van het gezelschap van ons drietjes. Even wennen aan het idee. Vooral voor je broer is het heel erg wennen want die is erg gewend om alle aandacht van iedereen te krijgen.

Voor papa en mama is het ook wel erg wennen. Eigenlijk merk je nu pas hoe oud je broer al is geworden. Met jou moet je weer helemaal opnieuw beginnen. Helemaal bij het begin. Dat is soms wel moeilijk helemaal nu je de hele tijd een beetje aan het huilen en mopperen bent. Het lijkt er op dat je nogal last hebt van krampjes. Gelukkig hadden we een paar zetpilletjes in huis zodat we de pijn een beetje voor je kunnen verzachten. Want het is zo zielig als je er zoveel last van hebt.

Zelf kun je het natuurlijk nog niet aangeven. Maar een warme kruik en een zetpilletje lijken echt wonderen te doen bij je. Vandaag gebeurde er weer een heleboel. Wat een ongelooflijk drukke periode zijn die eerste dagen. Dan mag je echt in de handen knijpen met zo’n kraamzorg. Mama kan nog niet zoveel want die heeft toch wel behoorlijk last van het feit dat ze zoveel bloed is verloren. Papa probeerd ondertussen alles tegelijk te doen. Hij heeft zin in koffie dus hij wil wel een bakje gaan zetten. Daar steekt de kraamzorg dan wel ff een stokje voor. Onze Jenny springt dan gelijk op want die kan ook altijd wel koffie drinken.

Als papa zijnde voel je je daar dan wel eens schuldig over. Ze hoeft toch niet alles voor je te doen? Maar het is toch ook wel erg prettig omdat je wel alle aandacht moet verdelen. Je hebt nu jou… de lieve kleine Yahro. Daarnaast heb je dan natuurlijk nog je broer, die ook nog niet voor zichzelf kan zorgen en toch ook wat wil spelen en aandacht vraagt. Last but not least, mama. Die zit zichzelf toch wel een beetje in de weg en dat is niet altijd makkelijk.

Een baby ruikt natuurlijk al heel erg lekker van zichzelf. Maar met een beetje Zwitsal ruikt het toch altijd zo lekker fris en fruitig. Daarom werd besloten om je vandaag maar eens voor de eerste keer lekker te badderen. Ook al die huidvetten van de bevalling kunnen we zo lekker van je afspoelen. Papa en mama vinden het toch wel erg eng om zo dat kleintje weer vast te pakken en lekker in bad te stoppen. De kraamzorg is dat gelukkig nog wel gewend dus die zorgde er voor dat je even lekker uitgebreid werd gesopt. Daarna rook je weer heerlijk.

Toen werd het tijd voor papa om je officieel te laten registreren. Dus op naar de gemeente om daar aangifte te doen. Je broer had door dat papa weg ging en mama vond dat eigenlijk wel even prettig. Dus je broer ging mee. Nou dat was een feest. Hij ging het hele gemeentekantoor door. En dat terwijl het hele gemeentehuis vol zat en toch papa gelijk aan de beurt was. Dat is het voordeel denk ik van dit soort leuke nieuwtjes. Je bent gewoon gelijk aan de beurt om het te regelen. Terwijl de ambtenaar alles invulde (vanaf het geboortekaartje) zat papa je broer de hele tijd achterna. Tot hij op een gegeven moment het stopcontact wilde proberen. Toen was het genoeg.

De ambtenaar vond de naam heel erg mooi en begon zelf ook te vertellen over haar kinderen. Op die manier ben je zo een aantal minuten verder. Gelukkig begon je broer zich toch een beetje te vermaken zonder al te veel zooi te maken. Daarna werd het tijd om naar de winkel te gaan want de nodige boodschapjes waren weer nodig. Papa baalde wel want nu was ie wel meer dan een uur weg en daar had ie helemaal geen zin in. Deze dagen wilde papa lekker bij het gezin zijn en samen genieten.

Je broer vond het ondertussen geweldig om iedere keer als papa ergens heen ging mee te gaan. Dat ging nu nog maar hopelijk raakt ie er niet teveel aan gewend. Ome Germ had nog een smsje gestuurd dat ie eindelijk de discipline had opgebracht en hij druk moest leren voor een tentamen. Dus langskomen zat er even niet in.

Vond papa wel jammer want die vind het altijd wel fijn als ome Germ er is. Ook je broer is helemaal gek van hem dus dat word nog wat als jij ook wat ouder bent. Het ene kaartje na het andere kwam in ieder geval wel binnen en allemaal mensen hadden een afspraak gemaakt om langs te komen. Papa en mama hadden zich er al bij neergelegd dat ze lekker een avondje samen op de bank hadden. Even een filmpje kijken ofzo. Maar toen kwam de grote verassing.

De deurbel ging en daar stond ome Germ. Met een grote tas want hij was nog niet van plan om weer te vertrekken. Hartstikke leuk natuurlijk en niemand had er op gerekend. Uiteraard kwam er gelijk een ome Germ verhaal uit. Het ging allemaal goed met de trein en daarna met de bus. Aan de buschauffeur gevraagd waar hij dan uit moest stappen en daar zou wel even op gelet worden. Dus Germ zit en kijkt lekker om zich heen. Ondertussen rijden ze onze flat gewoon voorbij en zijn ze alweer op weg naar Utrecht. Dan besluit Germ dat er toch iets niet helemaal goed zit dus die stapt weer uit en gaat aan de overkant met de bus weer terug. Dan stapt ie wel bij de goede halte uit. Zodoende deed hij er een klein half uurtje langer over om langs te komen.

Het bed was geen enkel probleem want het bed voor mama stond nog midden in de kamer. Nou daar wilde ome Germ wel lekker even een dutje op doen. Dat hij ook de afstandbediening en toegang had tot het filmkanaal was wel even iets minder verstandig want dat is toch altijd erg verleidelijk. De dag erop gezellig met zijn allen ontbeten en de kraamzorg vond het ook wel lekker dat er nog een bijdehandje bij was gekomen in huize Sikma. Omdat ome Germ in zijn eigen stadje ook nog weer dingen had te regelen moest hij toch op een gegeven moment weer naar huis.

Volgens ome Germ zijn planning hadden we daar niet heel erg veel haast bij. Hij had een mooie tijd in gedachten en uiteraard gingen we iets later weg. Mama vond alweer dat papa en ome Germ wel erg op elkaar leken. Ondertussen vond hij het wel weer erg moeilijk om het kleine humpie achter te laten. Hij is zo blij met het kleine mannetje. Je broer had intussen zijn schoentjes ook al gepakt want die wilde natuurlijk mee want die had gezien dat papa ook zijn schoenen aan had gedaan. Oftewel daar gingen we dan weer met een volle auto ome Germ naar station Amersfoort brengen.

Daar aangekomen hadden we even iets de verkeerde afslag genomen waardoor we een beetje om gingen rijden. Op zich waren we toen nog aardig op tijd alleen was het moment van afscheid nemen toch altijd wel een beetje een probleem voor ome Germ. Ook nu was dit weer zo. Hij zat zo lekker met je broer te ouwehoeren dat het de volgende trein werd. Maar ome Germ vond het niet erg dus die ging wel even wachten. En Papa en je broer gingen weer gauw richting huis.

Die middag was het tijd voor het volgende bezoekje. Karin kwam langs voor de fotoshoot. Het was wel een beetje vroeg maar het was het proberen waard. Karin had namelijk toch even 2 dagen vrij genomen van haar vakantie op Texel omdat ze bij een fotoshoot als fotografe was gevraagd. Het opzetten van alles duurde toch een beetje langer dan de daadwerkelijke shoot. Je was ook zo teer en klein. Eigenlijk was het al heel gauw veel te koud voor je en was je nogal moeilijk in een bepaalde houding te krijgen voor een mooie foto. De fotoshoot werd op deze manier wel een hele natuurlijke. Iets in scene zetten ging in ieder geval niet lukken.

Uiteindelijk zijn er gelukkig wel hele mooie foto’s uitgekomen en hebben we dus een hele mooie herinnering voor de rest van zijn leven. Hartstikke bedankt Karin dat je hier tijd voor hebt willen vrij maken en er weer een succes van hebt gemaakt.

Omdat mama helemaal klem zat binnen gebeurde er nog weer iets in deze periode. Mama wilde naar buiten en wel meteen. De kraamzorg had het nog een dag tegen kunnen houden. En terecht hoor, mama was nog de hele tijd aan het draaien en tollen dus was ook echt niet verantwoord. Nu was alleen wel het moment aangebroken dat ze het niet meer hield. Als mama beloofde om de dag erna even het bed in te gaan tussen de middag om bij te tanken gaf ze haar zegen. Want je moet dat doen waar jij je het beste bij voelt zei ze.

Zo gezegd zo gedaan. Op met mama naar Utrecht. Daar even lekker rustig bij opa en oma gezeten. Nou jah rustig, de hele straat kwam natuurlijk langs om de kleine te bewonderen wat al met al wel gezellig was. De moeders in de buurt hadden eigenlijk allemaal zelf niet zo’n kleintje gehad. Dus voor hun was het vooral erg speciaal en ook wel gek dat we er nu al mee buiten waren. Voor mama was het een hele opluchting en ze was super blij dat ze je overal even heeft kunnen showen zodat iedereen van je kan genieten.

En zo hebben we in een vogelvlucht de eerste dagen van je leven meegemaakt en vastgelegd voor later. Nog een puntje waar niet over gesproken is was de borstvoeding. Mama had besloten om dit te geven omdat het beter voor je is dan flesvoeding en met je broer ging het niet goed. Nu had mama natuurlijk wat meer ervaring en wilde ze het toch proberen. De eerste dagen dronk je eigenlijk helemaal niet. Je was gelijk zo moe als je de borst zeg maar al voelde viel je weer in slaap. Dus er werd heel wat afgekolfd. Papa gaf dat daarna dan met een spuitje. Zo kreeg je in ieder geval netjes de goede voeding binnen en werd je zuigreflex niet gelijk helemaal teniet gedaan.

Zwaar en wennen was het wel maar uiteindelijk heeft het wel zijn vruchten afgeworpen. Na heel veel oefenen en vele houdingen begon je langzaam maar zeker steeds beter te drinken. Eerst leek je echt een beetje te balen dat je het nu zelf moest doen want het werd allemaal zo lekker makkelijk voor je gemaakt aan het begin. Nu begin je zelfs al echt te groeien en wat babyvet te krijgen. Als een echte gezonde jongen.