Net zoals met je grote broer gingen we deze keer ook zoeken naar een plekje om een extra echo en wat leuke foto´s van je te krijgen. Met je broer was het in Bilthoven dus dat was lekker dichtbij. Deze keer had mama op het forum gezien dat het in Eindhoven was. Wel een stad eindigend op -hoven dus. Maar qua afstand is er wel even een heel groot verschil. Dat is dan natuurlijk weer het voordeel van papa´s auto dus op naar Eindhoven.

De plek waar we heen moesten was een school en dat is wel een aparte gewaarwording. Want het is een tijd geleden dat we op een school geweest zijn. Voor papa en mama was het dus best wel even wennen. Helemaal als je al die mensen ziet en dan hun leeftijd erbij bedenkt. Die zijn ongeveer even oud als mama.. maar die heeft al een zoontje.. en daar zijn deze studenten nog helemaal niet mee bezig.

Na even zoeken kwamen we in de ruimte aan waar de echo gehouden zou worden. Daar was het een drukte van belang. Er was ook geen bed vrij dus moesten we heel even wachten. Na een paar minuutjes was er wel een bed vrij. Dus mama ging liggen en wachtte op wat er komen ging. Maar er gebeurde niks. Alle leerling-verloskundiges waren druk bezig en niemand was dus vrij om even bij mama te kijken. Dus eerst kwam eventjes een lerares kijken en een beetje voorbereiden (om de tijd een beetje te doden denk ik).

Uiteindelijk kwam er dan toch een studente kijken bij mama´s buik. Na de vraag hoeveel weken we waren schrok ze wel heel eventjes. Zo ver zijn de meeste vrouwen niet die daar komen. Sommigen hebben zelfs de 20 weken echo nog niet eens gehad dus die worden ook gelijk gewaarschuwd voor het feit dat als ze misschien iets zien het wel moeten zeggen maar dat er nog wel een na controle voor vereist is. Een hele goede waarschuwing want je weet het natuurlijk maar nooit.

En zo begon ze met het zoeken en opmeten van de vereiste onderdelen. Het waren 2^e jaars studentes dus ze moesten een aantal dingen weten en hoefden dus niet bijvoorbeeld naar het hartje te kijken enzo. Ze waren nu bezig met het leren opmeten van het rompje en het bovenbeen. En dan de diverse onderdelen in de buik bekijken (nieren en blaas bijv.). Het begon allemaal heel voortvarend. Na 2 of 3 keer proberen hadden ze de romp heel netjes opgemeten. Eerst dachten ze dat het niet kon omdat ze op 24 weken uitkwamen. Dat was natuurlijk helemaal correct. Het bovenbeen opmeten ging wel een beetje lastiger. Eerst was het 26weken en toen weer 21… dus ging helemaal niet goed. Na heel lang geprobeerd te hebben besloten ze het maar even op te geven. Misschien dat ie zo meteen er beter voor ging liggen. Dus maar even naar de blaas kijken, geen probleem. Toen de niertjes.. tsja de niertjes. Zou dit er 1 zijn? Lerares erbij… nee dat is geen niertje. Maar hoe herken je hem dan? Daar had ze geen pasklaar antwoord op. Ze moesten gewoon nog maar even goed kijken. Ze waren warm. Nou zo gezegd zo gedaan. Op naar het volgende half uur zoeken.

Daarna kwam er even iemand bij om te helpen en te kijken naar hoe alles er uit zag. Zij nam ook gelijk het echo apparaat even over, want zij moet het ook leren. Nou dat ging allemaal nog moeilijker dan met de eerste. Zij kon niet eens het apparaat op een goede manier bedienen. Uiteindelijk was het wel gelukt om alles er goed op te krijgen behalve dan de niertjes. Die bleven niet goed te vinden. De lerares wist de reden ook wel, jij bent dusdanig groot dat je nu ook je hand voor je had en half gedraaid lag. Daardoor was het echt niet mogelijk om alles er goed op te krijgen. De beide studentes moesten nu gauw naar een andere persoon om daar de nieren te zoeken want dat was toch erg belangrijk.

Mama werd gevraagd hoelang ze er nu lag anders kwam nog even een ander kijken. Dus papa en mama gelijk naar de klok kijken. Al anderhalf uur waren ze naar je aan het kijken. Hoogste tijd dus om er een eind aan te breien. Ook al hadden papa en mama zo iets van nou, ga nog maar even verder want het is toch geweldig om je kleintje te zien! Al met al waren papa en mama wel erg moe toen ze thuis kwamen. Was toch een lange zit geweest. Maar het was weer erg fijn om je zo weer even gezien te hebben.