Het blijkt niet erg vaak voor te komen maar soms is het toch het geval. Bij de bevalling blijkt de kleine toch in een stuit te liggen. Dat willen ze graag vermijden want als ze het bij de bevalling pas constateren zijn de complicaties niet ver weg. Hier is dan een erg groot risico op. De policy bij deze verloskundigenpraktijk is dus ook dat er rond de 35 weken een echo word gemaakt om te kijken hoe de kleine ligt.

Helaas is de kleine dusdanig groot dat je er verder niet zoveel van kan zien. Dus niet echt een hoofd profieltje of wat dan ook. Het enige dat ze dus doen is snel het apparaat er op zetten om te kijken hoe de baby ligt. En dan is het alweer gebeurd. Toch is het wel weer even een kans om de kleine te zien. Dat is toch wel weer leuk.

De reden dat ze die echo zo rond de 35 weken doen is natuurlijk omdat de kleine dan in principe zover ingedaald is dat hij geen kant meer op zou kunnen. Als je dan met je hoofd naar beneden ligt is het helemaal goed en zijn ze zeer tevreden. Een thuisbevalling zou dan in principe geen enkel bezwaar zijn.

Papa en mama wisten het al bijna zeker. Jij lag gewoon helemaal goed. En dit werd ook bevestigd door de echo. Wat een bonkie ben je dan zoals je het op kleine schermpje ziet. Niet dat je echt tijd hebt om zelf te kijken wat je nu precies ziet. Je ziet de kleine op het scherm er word een keer heen en weer bewogen en het is weer klaar.

Na de controles zoals altijd (bloeddruk, hartslag en hoe je je voelt) konden we weer op huis aan. Eigenlijk hadden we ook het bevallingspraatje. Mama is natuurlijk al een keer bevallen dus dat was zo gebeurd.