Omdat papa weer heel erg trots is dat hij jou vader heeft mogen worden word het toch tijd om dit heuglijke feit met de buitenwereld te delen. Omdat het werk van papa het ook erg fijn vind om getrakteerd te worden op beschuit met muisjes leek papa en mama dit een hele goede plek om te beginnen. Zo gezegd zo gedaan, op naar papa’s kantoor.

De kraamzorg vond het niet zo erg. Het enige waar we mee zaten was dat ze zouden komen voor de hielprik en de gehoortest. Eigenlijk vond Jenny het niet een heel erg goed idee maar ze zag wel dat mama er echt even uit moest dus dan is het niet anders. Je grote broer bleef bij de kraamzorg zodat we gewoon even snel weg konden.

Dit was toch wel een beetje vreemd want normaal gesproken gingen we altijd met je broer weg en nu lieten we hem achter. Hij wilde zelf ook wel mee want hij ging gelijk naar de gang toen we jou in de maxi cosi hadden gezet om zijn schoentjes te pakken. Gauw het telefoonnummer achtergelaten zodat ze ons kon bereiken mocht het echt een probleem worden met je broer. Want je weet maar nooit.

Vooral mama had het hier wel even moeilijk mee. En zo kwamen we bij het werk aan. Daar stonden ze wel even te kijken. Het was dan ook niet aangekondigd dat we met jou langs zouden komen. Dat we überhaupt langs zouden komen was niet aangekondigd.

Dus kon het smeren van de beschuitjes beginnen en konden alle felicitaties in ontvangst worden genomen. Het ging iedereen natuurlijk om het beschuitje, maar toch hahaha. De oudere garde (die zelf dus ook kinderen heeft) stond allemaal ademloos en met open mond te kijken. “Gossie wat een kleintje” en “Dat er met zo’n papa zo een lief en knap kindje uit kan komen” waren veel gehoorde opmerkingen. Nadat bijna iedereen wel een beschuitje had gehad, sommige zelfs 2 werd alles weer voorbereid om te vertrekken.

Toen kwamen er dus nog even een aantal mensen van een andere afdeling die toen pas op het mailtje reageerden. Zo doende duurde het dus toch nog even voor het zover was om naar huis te gaan. De hele planning viel dus weer in duigen. Uiteindelijk na een 3 kwartier hadden we alle mensen wel gehad en konden we weer lekker met jou naar huis.

Mama wilde nog heel even langs de prenatal en ondertussen bleken ze langs te zijn geweest voor de hielprik en gehoortest. Het telefoonnummer was opgeschreven dus mama had gelijk even een afspraak gemaakt. Thuisgekomen even lekker een broodje gegeten en een uurtje later was het zover.

Het moment wat die mensen niet kunnen laten was aangebroken. Je bent net 6 daagjes oud en dan moeten ze al in je prikken. Ze noemen het voor je eigen best wil en gelukkig is de methodiek ook erg veranderd maar toch is het wel zielig. Het is gelukkig ook zomaar voorbij. Daarna was het tijd voor de gehoortest. Die ging weer helemaal goed. De uitslag van het bloed is goed zolang je er niets van hoort. Daar gaan we dan maar van uit he. Je bent zo lekker levendig en begint zelfs een beetje babyvet te krijgen. Dat zal dus wel goed zitten!