Na anderhalf jaar voorbereiding want papa had mama immers op 14 februari van 2008 ten huwelijk gevraagd was het vandaag eindelijk zover. We mochten allebei onze mooie kleren aan omdat papa en mama gaan trouwen. Die kleren mochten we trouwens niet gelijk aan omdat we eerst bij opa en oma gingen eten. Omdat we toch niet altijd even netjes eten moesten we nog even wachten met het aantrekken van de giletjes en witte broek. Heel verstandig.

Mama was al vroeg vertrokken naar een dame die voor de make-up zorgt en daarna zou ze naar opa en oma worden gebracht om daar de jurk aan te gaan trekken. Ook werd daar het haar gedaan van mama. Papa was best wel nerveus want die zou nu eindelijk te zien krijgen waar al maanden in het geheim aan was gewerkt.

Wat papa ging dragen op deze dag was bijna algemeen bekend en mama had eigenlijk bij iedere stap mee gekeken. Waarschijnlijk ook wel zo verstandig want mannen en mode of kledingkeuze is nogal gevaarlijk. Papa zag er wel heel netjes en mooi uit in zijn pak. Omdat het toch best wel een warme dag was had papa eerst even andere kleren aan. Zodra het groene licht werd gegeven om vanuit Zeist naar Utrecht te gaan om daar de bruid op te halen om vanuit het ouderlijk huis te gaan werd alles ingeladen.

Op de hoek van de straat werd even halt gehouden zodat papa zich om kon kleden. Hij wilde graag in vol ornaat bij de deur verschijnen. Ondertussen ging beppe vooruit om de corsages te halen en het bruidsboeket. Op die manier was het een echte entree. Met het zweet bij papa in de handen (niet alleen van de warmte) reden we de straat in. Voor de deur was een mooie trouwboog neergezet en opa stond ook al ongeduldig te wachten. Gauw even het jasje recht en de bloemen goed vasthouden en het was tijd om aan te bellen.

Het was zover, het grote moment. Hoe zou mama eruit zien. Papa belde aan met bonkend hart en zwetend als een otter. Binnen hoorde je: “Moet dit echt zo…? Ohhhh wat errug!”. Daarna kwam mama toch naar de deur. Prachtig zag mama eruit. Heel vreemd hoe intens gelukkig je op zijn moment kan zijn. Papa straalde helemaal en mama zag er ook echt super uit. Een prachtige jurk, echt helemaal de stijl van mama. Dat moment dat ze elkaar zo zagen leek wel een uur te duren. Zo intens en intiem, net alsof ze elkaar een jaar niet hadden gezien. Eigenlijk was het zo klaar en kwam de orde van de dag alweer om de hoek zeilen.

Hoogste tijd om te eten want het was allemaal nogal krap want er was een tijd afgesproken op de foto locatie en die kwam rap dichterbij. Gauw een broodje gehapt en wat gedronken. Spullen gepakt, kinderen omgekleed en daar gingen we richting foto locatie. Het was erg warm en daardoor best wel zwaar helemaal omdat Yahro ook de hele tijd getild moest worden maar verder ging het helemaal prima. Kaye ontpopte zich weer als een waar fotomodel. Bij iedere foto die genomen werd zorgde Kaye ervoor dat hij tussen papa en mama in stond of strak tegen papa dan wel mama aan.

Als je tegen hem zei dat ie even moest gaan zitten of iets anders staan, geen enkel probleem. Hij bemoeide zich zelfs met de jurk. Als hij zag dat hij een beetje dubbel lag ging hij het gelijk goed leggen. Echt super Kaye hoe je hebt mee gewerkt vandaag! Yahro vond het allemaal wel prima. Op een gegeven moment was iedereen het echt helemaal zat. De warmte en het gebrek aan tijd om even rustig te zitten om daarna verder te gaan zorgde ervoor dat na een controle of er echt wel goede foto’s tussen zaten weer richting huis ging.

We reden de straat in bij opa en oma en wat schetste onze verbazing. Daar stond ie dan. De trouwauto van papa en mama waarvoor 3 parkeerplekken waren vrijgehouden. Een echte hummer h1 met alle authentieke kenmerken alleen dan 9 meter lang. Het was ook gelijk tijd om in te stappen. Vooral papa was helemaal onder de indruk en iedereen die langs liep of in de straat woonde kwam of naar buiten om te kijken of keek stiekem door het raam.

Iedereen de auto in en op naar het stadhuis. Michael reed met Crissie voor de hummer uit om de weg te wijzen. Dat was nog wel lastig want hoe manoeuvreer je een humor van 9 meter met maar 4 wielen dus een lastige draaicirkel door de binnenstad van Utrecht. Een ware opgave maar gelukkig een chauffeur die wel voor hetere vuren had gestaan. Bij het stadhuis stond iedereen al te wachten. De opkomst was niet helemaal zoals gepland omdat we achteruit de straat in moest rijden maar aan de gezichten te zien was iedereen toch wel onder de indruk.

Iedereen stond met open mond te kijken en overal waar we ook langskwamen werden foto’s gemaakt van de auto. Toen was het tijd om uit te stappen en de ceremonie begon. De kinderen waren engeltjes. Er was een speciaal stoeltje voor Kaye neergezet en hij zat en kwam er niet vanaf. Iets wat normaal alleen met een flink stuk touw zou lukken.

Het was een leuke speech met grappige dingetjes erin. Ze had papa en mama wel aardig doorgrond tijdens het voorgesprek. Na de trouwceremonie gauw de auto weer in richting camping om even lekker te feesten. Onderweg allemaal bekijks. Toch gek wat een auto met mensen kan doen. Blijkbaar had het niet zolang daarvoor op de camping flink geregend maar toen wij daar aankwamen was het heerlijk weer. De kids hadden het super naar hun zin. Heerlijk ravotten en de beest uit hangen op vertrouwd terrein. Er werd lekker koffie gedronken en gekletst en toen was het tijd om te eten.

Daarna even tijd voor een officieel moment waarin papa en mama de gasten gingen bedanken en vooral de ouders, getuigen en fotograaf. Beppe ging toen nog een gedicht voorlezen over papa. Dat was echt wel mooi en ontroerend. De ontlading was ook groot bij papa en mama. Hun deel was klaar en alles was geslaagd, hoogste tijd om te genieten.

Dat is ook zeker gelukt. Een hele goede sfeer en iedereen was vrolijk. Er werd gedanst, gezongen en gedronken.

De muziek verzorgd door een zingende DJ met dochter was ook hartstikke leuk. Al met al een hele mooie en hele warme dag.