Er leek even geen einde te komen maar op een gegeven moment is het dan toch voorbij. Alle moeite gedaan om haar nog langer bij ons te houden (volgens de verzekering hadden we namelijk recht op extra uren kraamzorg). De kraamzorg probeerde er nog even voor te zorgen dat ze al eerder naar huis kon maar dat trapten we niet in. Hahaha, we hadden die extra tijd wel nodig om haar te pesten.

Dat deed ze zelf ook wel keihard terug hoor. Zo is ze dan ook wel weer. Vooral grappig is het dan als ze een reactie eruit gooit en ze daar zelf van schrikt. Omdat ze dan zoiets heeft van: “Oeps, ben hier wel bij een gezin. Dus niet bij vrienden”. Papa en mama vinden dat niet zo erg. Het is alleen maar leuk als het allemaal zo informeel is. Op die manier leer je mekaar een beetje kennen en dat werkt een stuk prettiger.

Als de kraamzorg weer zoiets heeft gedaan is het natuurlijk wel leuk om haar daar nog even een paar keertjes subtiel aan te herinneren zodat ze gelijk het schaamrood weer dik op de wangen heeft staan. Helaas is dan vandaag toch de dag aangebroken dat iemand waar je echt een band mee op hebt gebouwd (en niet alleen omdat ze zo keurig netjes het huishouden uit handen nam en eigenlijk alles deed wat gedaan moest worden) weer moet vertrekken.

Iedereen probeerd zich dan wel een beetje groot te houden maar het is echt een erg rot moment. Misschien moet je dan maar weer een of andere ouderwetse strakke kraamverzorgster hebben die je er het liefst na een half uur alweer uit wil gooien dan iemand waar je het heel goed mee kan vinden.

Jij hebt er natuurlijk nog niet zoveel van mee gekregen. Wat wel erg opviel was dat je blijkbaar ook een beetje een band met haar had opgebouwd. De persoon waar je namelijk voor het eerst een brede glimlach aan schonk was Jenny, de kraamzorg. Mama en papa natuurlijk helemaal jaloers en het uur erna werd er dan ook behoorlijk veel tijd geschonken om nog een glimlach van je los te peuteren. Dat bleek er dus alleen niet helemaal in te zitten.

Eigenlijk nu we er zo over na denken leek het er wel op dat je nog heel even gauw de kraamzorg voor je wilde winnen zodat ze misschien niet zou vertrekken. En toen het niet lukte wilde je niet meer lachen. Best logisch… Toch?

Uiteraard hadden papa en mama wat lekkers en leuks gehaald voor de kraamzorg en ook al had ze het wel verwacht vond ze dat toch wel een beetje lastig. Maar kraamzorg is dan natuurlijk ook een heel bijzonder beroep. Als papa iedere keer op het werk als hij voor iemand wat had gedaan een cadeautje zou krijgen, moesten we toch snel gaan verhuizen. Maar dankbaarheid voor de goede zorgen kun je niet uitdrukken in salaris. Dat wil je toch een beetje op een andere manier uiten en omdat we wisten dat ze van rose hield leek ons dit een goed idee. Daarnaast nog een cadeaubon van de DA, want die zit vlakbij waar ze woont. Dat is wel zo handig he.

En toen papa het ging kopen werd ook naar de leeftijd gevraagd van de persoon voor wie het was. Dus toen zei papa: ‘ja het is al een wat oudere vrouw, zo in de 40’. Nou daar hadden ze wel wat zalfjes voor hihihi.

We hebben enorm gelachen en dat jij er nu zo gezond en fit bij zit en dat mama helemaal lekker bij is gekomen de afgelopen week hebben we allemaal te danken aan de geweldige zorgen van Jenny. Echt super bedankt voor je hulp en we hopen je nog eens terug te zien. Dan drinken we er een glaasje rose op!