In Zeist zit dus maar 1 praktijk. Dat waren we niet helemaal gewend dus we hadden flink zitten googlen. Maar wat we ook deden we kwamen altijd op dezelfde praktijk uit. Dus dan heb je niet veel keus en hebben we hun maar gebeld. Een afspraak was zo gemaakt en zo hadden we 6 december ons oriënterende gesprek waar ongeveer 45 minuten voor uitgetrokken word. Ik geloof dat we na 10 minuutjes weer buiten stonden om een afspraak te maken voor de terwmijn echo. Hier in Zeist zijn ze dus gewend om pas met 12 weken een termijn echo te laten maken omdat je dan alles echt goed kan zien.

Voor mama en papa voelde dat niet echt als een goed idee. Met Kaye hebben we toen met 6 weken en 7weken1dag een echo gehad. Dan weet je precies waar je aan toe bent en aangezien we de preciese menstruatiedatum wisten was het een zekerheidje. Met 8 weken en 6 dagen was het dus zover (we wilden wel eerder maar ze hebben het slim nog een stukje gerekt). Op naar de verloskundige voor de termijn echo.

Dan zit je daar met Kaye in de stoel met het zweet overal over je lijf. Een ongezonde dosis spanning. Vooral papa had daar heel veel last van. En mama zat ook niet echt op haar gemak.

Nog voordat de verloskundige uitsluitsel had gegeven hadden papa en mama al opgelucht adem gehaald. Het kleine boontje in de baarmoeder zag je weer kloppen dus dan weet je dit voor moment weer genoeg.

Het zag er allemaal keurig uit en je was nog helemaal in de baarmoederwand genesteld. Wat een opluchting dat het er allemaal weer zo mooi uit zag. Dus we zijn echt zwanger!