Wat gaat die ontwikkeling toch snel. Het lijkt zo vaak dat je broer zo snel gaat en dat jij omdat je zo klein bent nog zo weinig kan. Maar sinds je eerste glimlach ben je toch heel erg veranderd. Net zoals vandaag. Uit het niets begin je ineens in je oogjes te wrijven. Nou dan weten papa en mama wel genoeg.

Je hebt jeuk in je oogjes… of je hebt slaap. Of zou je jeuk in je oogjes hebben van de slaap? Echt super lief om te zien hoe die kleine vuistjes dan naar je oogjes gaan en daar beginnen te wrijven. Helemaal goed gaat het nog niet. Soms worden de oogjes nog gemist en raak je alleen je neus.

Duidelijk is wel dat de ontwikkeling en het verkennen van je eigen handjes en wat je er allemaal mee kan flink begonnen is. Je begint ook zelf je doek vast te pakken en ook stevig vast te houden. Dat je hem stevig vasthoud is goede eigenschap van je. Die broer van je is nogal doek verslaafd en probeert ze altijd allemaal voor zichzelf te verzamelen. Als het aan jou ligt zal dat in ieder geval niet lukken!