Vandaag was het een bijzondere dag. Omdat papa en mama met de angelsound regelmatig naar het hartje gingen luisteren werd het toch ook wel tijd om dit mooie moment met iemand anders te delen. Het zou al een paar keer eerder maar iedere keer vergaten we de angelsound mee te nemen en als ze bij ons langskwamen voor je grote broer dachten we er ook niet aan.

Maar vandaag dachten we er toch eindelijk. Mama languit op de bank en opa en oma er op de knietjes naast. Eerst ging mama even zoeken of ze het wel gemakkelijk kon vinden en zodra ze hem goed hoorde werd de koptelefoon doorgegeven.

De glimlach op het gezicht van opa en de woorden “Hoe is het toch mogelijk” zeiden ons genoeg. Het is echt super leuk om je hartje zo te horen kloppen en je snapt eigenlijk niet waarom dat het hartje zo super snel klopt. Ook oma vond het super om te horen. Zoiets kleins en teers maar een hartje dat zo sterk klopt! Nog 5 maanden wachten…