25/26 Oktober 2008 – Musical power

 

Het was het weekend weer wel. Na een hele tijd van kwakkelen was de hond (Macy) overleden. Dit is natuurlijk een hele trieste gebeurtenis want mama had haar al van jongs af aan. Ze was sinds de geboorte van je broer niet zo aardig meer. Niet lang daarna begon ze ook flink af te takelen.

 

Mama wilde toch wel graag dat ze gecremeerd werd. Een paar jaar geleden zijn we naar een crematorium geweest met opa en oma toen hun hond Boomer was overleden. Die heeft mama dus nu ook gelijk gebeld en we konden begin van de middag terecht. Een beetje vervelend was wel om de kinderen mee te nemen omdat het toch wel een beetje emotioneel is allemaal. Jullie snappen daar toch nog niet zoveel van.

 

Opa en oma waren er niet (die zaten in België of all places) dus werd gezocht naar een andere oppas. Papa’s zus woont natuurlijk vlakbij dus misschien vonden zij het wel leuk om even op de kinderen te passen. Het bleek wel even een geregel te zijn want oom Guido en tante Harma waren net aan het shoppen en hadden voor die middag ook andere afspraken staan. Die konden gelukkig even worden verzet en zodoende kwamen zij jullie even ophalen.

 

Een hele geruststelling voor papa en mama ook al moest er natuurlijk wel voor worden gezocht dat alle spulletjes werden mee gegeven. In een gehaast situatie waarin je bezig bent met het overlijden van je hond en dan alle spulletjes voor jullie pakken blijkt toch heel erg lastig te zijn. Maar met vereende krachten is het toch weer gelukt.

 

Mama en papa gingen gelijk met Macy de auto in richting Rhenen waar het crematorium voor dieren zit. Het was weer lekker druk op de weg dus het zat allemaal weer goed mee. Gelukkig werden we daar heel netjes en vriendelijk ontvangen. We werden naar een soort opbaringskamer gebracht waar we haar even netjes neer konden leggen. Het nodige papierwerk werd ingevuld en daarna kregen we even een moment om afscheid van Macy te nemen.

 

Omdat ze al een tijdje ziek was hadden we hier natuurlijk al rekening mee gehouden maar het was toch erg moeilijk die laatste ogenblikken. Na haar nog 1x over de kop te hebben geaaid en nadat mama en papa elkaar nog even een dikke knuffel hadden gegeven gingen we weer richting Vleuterweide om jullie, de kids, op te halen.

 

De terugweg ging gelukkig aardig soepel. Jullie hadden je intussen wel vermaakt. Voor de grote ondeugd was er al een hele bak speelgoed te voorschijn gehaald en hij was al druk allemaal rondjes aan het rennen geweest door de kamer. Die had zich dus zeer zeker wel vermaakt. Alleen maar goed natuurlijk.

 

En de kleine dondersteen had lekker een flesje gekregen en had heerlijk bij ome Guido gelegen. Kan hij vast een beetje wennen aan het papa idee. Ome Guido en tante Harma vonden het helemaal geweldig om op jullie beide bengels te mogen passen. En natuurlijk het vermelden waard: het is voor de eerste keer dat ze hebben opgepast. Gelukkig voor beide kanten wel het idee dat het voor herhaling vatbaar is. Hopelijk dan onder betere omstandigheden. Nu op naar Utrecht om Kaye bij opa en oma te brengen waar hij zou slapen. Papa en mama gingen namelijk naar Frank en Nancy in Rotterdam.

 

Na deze eerste keer kwam de dag erna weer een eerste keer. Namelijk de eerste keer dat pake en beppe op jullie gingen passen. De reden hiervoor was dat mama, pappa, opa en oma samen naar de musical Fame in Den Haag gingen. Iedereen had er geweldig zin. Even zag het er naar uit dat het hele feest niet door zou gaan omdat pake en beppe zondagochtend richting Zeist zouden rijden en er toen achterkwamen dat ze een lekke band hadden. Hele slechte dag natuurlijk voor een lekke band want iedere garage is dicht.

 

Pake doet het banden verwisselen ook niet dagelijks en de reserveband zat natuurlijk ook zonder lucht. Dus al  met al een lekker begin van de dag. Gelukkig konden ze uiteindelijk nog redelijk op tijd vertrekken want er waren al plannen dat papa dan maar gewoon thuis zou blijven en de rest richting Den Haag zou vertrekken. Uiteindelijk zou blijken dat al deze moeite ons bespaard had kunnen blijven maar daar kom ik nog wel op.

 

Pake en beppe arriveerden en papa ging weg om Kaye, opa en oma op te halen want Kaye had bij opa en oma geslapen. Hij had eigenlijk wel iets eerder weg gemoeten maar dat is achteraf gepraat. Uiteindelijk ging de delegatie gehaast en te laat weg. Dit blijft je dan onderweg achtervolgen want door de wegwerkzaamheden en de vele zondagrijders schoot het nu niet bepaald op. Dus een beetje verlaat kwamen we in Den Haag aan. Daar werd het zoeken naar een parkeerplaats. Een groot probleem want het was koopzondag. Daarnaast regende het… en de gemoederen liepen hoog op want de voorstelling zou inmiddels wel begonnen zijn. Als je dan ook nog over een trambaan word omgeleid omdat de andere weg is afgesloten is de vraag of je hier goed aan hebt gedaan heel erg gestegen. Nou jah, 10 minuten en een begonnen voorstelling later kwamen we half doorweekt het theater binnen. Omdat de voorstelling al begonnen was mochten we niet naar onze eigen plekken toe maar kregen we de eer om in de skybox plaats te nemen.

 

De verwachting was dat je dan hele mooie plekken hebt. Dit viel toch een beetje tegen. Je kon alles wel aardig zien, dat wel. Het geluid was echt slecht. Wat ze zongen kon je in ieder geval niet verstaan. Ook werd er gezegd dat er nog stoelen genoeg waren. Nou niet helemaal, we kwamen er 2 te kort.

 

In ieder geval waren we aanwezig moet je dan maar denken. In de pauze was er gratis drinken. Kijk dat is wel een goede actie en die hebben papa, mama, opa en oma ook flink aangegrepen. Vooral papa had plotseling hele erge dorst. Daarna werden we heel verbaasd aangekeken want de bel ging voor het 2e deel en iedereen ging dus weer naar de zaal. Ondertussen ging papa even rustig naar het toilet. Eigenlijk wilde iedereen gelijk aan het begin van de pauze al weg, omdat de voorstelling toch niet zo goed was als was verwacht. Maar papa zat iedereen te stangen door te zeggen dat hij al niet mee wilde en nu waren we daar dus zouden we blijven zitten ook.

 

Dus papa kwam terug van het toilet, hij trok zijn jas aan en zei: “Wie gaat er mee?”

Dit had de rest niet meer helemaal verwacht maar iedereen ging blij mee. De portier bij de deur en ook de andere mensen die ons ook al zo laat hadden zien binnenkomen keken heel erg verbaasd toen we zo vlak na de pauze het gebouw weer verlieten.

 

Oma schaamde zich ook wel kapot maar papa en opa moesten alleen maar lachen. De vraag was toen, wat gingen we doen. Pake en beppe waren natuurlijk druk aan het oppassen en verwachten ons de komende 2 uur nog niet terug. Hebben ze eindelijk lekker jullie kleinkinderen even voor zichzelf en dan komen papa en mama de pret weer verstoren. Omdat het toch koopzondag was in Den Haag maar even de binnenstad ingelopen (daar is het theater ook dus vlakbij).

 

Niemand had alleen echt een bestemming. Dus even lekker shoppen ging er niet helemaal inzitten. Opa had zin in een hamburger bij de McDonald’s. Toen we daar binnen stapten bleek alleen dat hij de enige was die daar zin in had. Ineens had opa ook niet zoveel zin in een hamburger meer. Om verder daar doelloos rond te hangen leek iedereen ook een beetje overbodig. Papa ging maar even naar pake bellen om te informeren of ze wel thuis mochten komen. Daar keek pake wel een beetje van op want de voorstelling was toch nog lang niet afgelopen.

 

Na even flink geklaagd te hebben over hoe slecht het allemaal was met de voorstelling ging het onderwerp over naar wat te eten vanavond. Beppe moest beslissen wat uit de keuze van 2 dingen. Een hele lekker keuze tussen patat shoarma of chinees. Na wat wikken en wegen werd besloten dat het patat shoarma zou worden.

 

Gauw even de benodigde boodschapjes bij de Albert Heijn gedaan waarbij bleek dat opa, oma, papa en mama toch wel een beetje teveel zin hadden in wat lekkers. Er zou alleen even een potje knoflooksaus worden gehaald, nou die waren we bijna vergeten.

 

Daarna lekker in alle rust naar huis gereden rust. Met veel geouwehoer onderweg in de auto. Jah je word er nu eenmaal melig van als je dag zo loopt. Opa en oma in Utrecht afgezet en gauw doorgereden naar Zeist. Al met al was het weer een drukke dag maar wel beren gezellig. Bij thuiskomst bleken tante Harma en ome Guido ook nog even een bakkie te hebben gedaan in huize Sikma te Zeist. Die misten jullie nu al. Wat wil je ook anders met 2 zulke schatten van kinderen.  Enige nadeel was wel dat de boterkoek die mama en papa midden in de nacht hadden staan maken nu wel helemaal op was, hahaha.

 

Na lekker rustig met zijn allen te hebben gegeten en gekletst werd het uiteindelijk toch weer tijd voor pake en beppe om weer richting Friesland te vertrekken. Oftewel bij deze bedanken we de hele familie voor het oppassen en de gezelligheid dit weekend!

Geen reactie op “25/26 Oktober 2008 – Musical power”

Plaats een reactie