Wat we met je grote broer ook hebben gehad kregen we dus ook met jou. Mama ligt lekker rustig op bed tv te kijken, niets aan de hand. Ze voelt een beetje met de handen over haar buik die toch wel steeds dikker begint te worden en ze zegt dat ze hem voelt. Eerst was het nog vooral van binnen maar nu voelde ze je ook echt schoppen tegen je hand.

Nou papa gelijk helemaal blij en legt zijn hand precies daar neer waar mama hem ook had. Zo zit papa dan een minuut of 10… maar er gebeurd niets meer. Papa geeft het dan maar weer even op en mama gaat weer voelen *poef* *poef*. Lekker is dat weer. Wat moet papa daar nu weer van denken. Dit ging met je grote broer echt precies hetzelfde.

Vandaag keerde het geluk van papa. Mama lag weer tv te kijken en voelde dat de kleine begon te draaien. Gelijk legde papa zijn hand op mama’s buik en ja hoor! Eindelijk voelde papa jou bewegen. Dat is echt een geweldig moment. Het moment waarop je dat kleine stukje leven toch al een beetje mee kan maken. Voor die tijd zie je alleen een buik groeien en hoor je via een apparaatje het hartje. Nu heb je echt connectie met de kleine. Je voelt hem ook! Lang niet zo intens als mama maar toch.

Dus papa’s dag kon niet meer stuk!