Wat zijn we toch ook enorme sukkels. Het verhaal is eigenlijk te genant om überhaupt te plaatsen maar ja. Het uiteindelijke resultaat was wel heel erg prettig. We hadden al tijden geprobeerd om met de angelsound het hartje te horen. Maar het lukte steeds niet.

Op een gegeven moment was het zo erg dat je eigenlijk niets meer hoorde en -01het volume stond echt op zijn aller-hardst. Normaal gesproken kun je hem dan echt niet meer op je oren houden want je word echt hartstikke doof. Zelfs het hart van mama kon je in de buik niet meer horen en dat is toch wel vreemd.

Zo waren we dus al een aantal dagen aan het zoeken en prutsen geweest en uiteindelijk helemaal gefrustreerd hadden we het ding bijna op internet gegooid. Wat moet je met zulke rommel!

Toen kwam mama met een best wel goed idee. Zou de batterij soms leeg kunnen zijn. Jah dat we daar nou niet eerder aan hadden gedacht. Dus papa gauw batterijen halen en toen alles weer netjes in elkaar zat gingen we het nog eens proberen. Het volume konden we weer niet te hard zetten want dan werd je gelijk doof. En jawel hoor… veel gebubbel en geborrel en na enig zoeken klonk daar het heerlijk geruststellende geluid van je hartje.
Eindelijk!